Met één klik
Exporteer een perfect opgemaakt traditioneel script.
"Creativiteit is het kind van chaos; kunst is het kind van orde."
Schrijven voelt voor mij altijd chaotisch aan, tenminste in het begin. Of ik nu een e-mail of blogpost schrijf, er is een beetje spanning in mijn lichaam voordat ik mijn woorden op papier (of scherm) krijg: anticipatie, zelfkritiek, brain fog, analyseparalyse, alles staat me in de weg. Maar als ik eenmaal mijn vingers aan het bewegen krijg, ben ik vertrokken! Als ik klaar ben, zoek ik een manier om het proces te repliceren, zodat ik het nog een keer kan doen - maar beter - de volgende keer. Bedenk dat ik al bijna 15 jaar professioneel schrijf.
Maar terwijl ik deze blogpost schrijf, ben ik nog steeds mijn eigen schrijfproces aan het vastleggen. Dus, hoe ziet het eruit? Het is niet al te verschillend van dat van scenarioschrijver en scriptcoördinator Marc Gaffen. We hebben Marc hierover geïnterviewd, en het is een vraag die we graag aan schrijvers van allerlei pluimage stellen: Hoe ziet jouw schrijfproces eruit, en waarom? Het is geen antwoord dat gemakkelijk komt voor beginnende schrijvers omdat de meesten nog aan het leren zijn wat voor hen het beste werkt. Maar zodra je een meer ervaren schrijver bent en je hebt een paar projecten op je naam staan, is het makkelijker om te zeggen wat wel en niet werkt. En dat ziet er voor iedereen anders uit. Het kan zelfs veranderen afhankelijk van het type schrijven waaraan je werkt. Traditionele scenario's zijn bijvoorbeeld erg formeel, maar poëzie, niet zozeer.
Exporteer een perfect opgemaakt traditioneel script.
Er zijn echter een paar strategieën die ik keer op keer hoor wanneer ik deze vraag stel, wat me doet denken dat er iets in zit. Als je nog geen eigen schrijfproces hebt vastgelegd, kun je overwegen deze eens uit te proberen. Ik ga beginnen met Marc's proces, omdat het het meest populaire is dat ik hoor als het gaat om bijna elk schrijfformaat, of je nu scenario's, stripboeken, romans of zelfs non-fictie en academisch schrijven schrijft. Maar weet dat er hier geen correct antwoord is, behalve dat wat je helpt om woorden op papier te krijgen. Sommige schrijvers vinden een outline een creativiteitsmoordenaar, en anderen kunnen niet beginnen zonder; sommige schrijvers kunnen een scenario in slechts een paar dagen schrijven, terwijl anderen maanden of zelfs jaren ploeteren. Al die opties zijn de "juiste" manier om te schrijven omdat ze uiteindelijk resulteerden in een afgewerkt stuk schrijfwerk.
"Nu, ieders schrijfproces is anders," begon Marc. "Voor mij moet ik een outline maken. Outlinen is zo belangrijk omdat ik een routekaart nodig heb. Als ik geen routekaart heb, dan ben ik gewoon in het wilde weg bezig, zonder echt iets productiefs te verzinnen. Of ik kom tot stilstand, en ik kijk op internet gewoon om tijd te verspillen."
Net als Marc outline ik mijn schrijfprojecten eerst. Om te beginnen helpt het me om mijn initiële ideeën te onthouden en ruimte te maken in mijn hoofd voor echt schrijven. Het bevestigt me ook of onthult dat de richting van het betreffende schrijfproject logisch is. Heb ik alle onderwerpen behandeld die ik wilde? Zijn ze geordend op een manier die het de lezer gemakkelijk maakt? Als je een verhaal schrijft, is dit je kans om ervoor te zorgen dat je alle traditionele verhaallijnen raakt. Ten slotte, zoals Marc betreurt, houdt het me in de schrijfzone in plaats van in de Instagram-zone.
Er zijn echter nadelen aan deze benadering als je een planner bent zoals ik. Zodra ik een plan heb, zul je veel moeite hebben om me het te laten veranderen. Het maken van een schema kan leiden tot starheid en kan creativiteit moeilijker maken als je niet flexibel bent. Denk aan een schema als een gids, niet als een regelboek.
Sommige schrijvers werken een heel verhaal in hun hoofd uit. En wat mij indrukwekkend lijkt, is dat ze het kunnen onthouden! Ik ben niet die persoon, dus het vooruitzicht van een uitbraakconcept is veel te intimiderend voor mij. Helaas, veel zeer beroemde schrijvers maken het voor hen werkbaar.
Een uitbraakconcept wordt zo genoemd omdat je je minder zorgen maakt over hoe het eerste concept eruitziet en meer bezig bent met het gewoon snel op papier krijgen. Sommige mensen schrijven uitbraakconcepten en gaan later terug om de precieze beats uit te werken.
De aantrekkingskracht van het uitbraakschrijfproces is dat je snel een heel goed startpunt hebt. Aan het einde staar je niet naar een perfect scenario, maar je staart ook niet naar een leeg vel papier. Het uitbraakconceptproces brengt je direct in de actie, en het kan zo bevredigend voelen om pagina na pagina te hebben om mee te werken.
Het gevaar van uitbraakschrijven is dat je uitbraak, uh, opraakt.
'Toen ik voor het eerst begon met schrijven, gebruikte ik geen routekaart,' vertelde Marc ons over zijn vroege uitbraakschrijfproces. 'Ik ging eigenlijk gewoon met de stroom mee, en wat er kwam, kwam er. Maar ik haalde er nooit iets goeds uit. Ik zou altijd tekortschieten bij het midden van act twee omdat ik geen idee had waar ik naartoe ging. Dus had ik eigenlijk tien tot twaalf halve scripts die niet af waren, wat een grote tijdverspilling was.'
Het uitbraakconceptproces werkt het beste voor schrijvers die weten waar ze naartoe gaan en, vooral, hoe het verhaal eindigt.
Andere dan de tweede acte, vertellen veel schrijvers me dat het moeilijkste deel van hun project om te schrijven het einde is. Dus waarom zou je het einde niet eerst schrijven? Sommige schrijvers beginnen hun verhalen achterwaarts, zodat ze alle punten die leiden naar de laatste pagina's van acte drie kunnen omgekeerd in elkaar zetten.
Ik heb ook van schrijvers gehoord die alleen het einde in hun gedachten hadden uitgewerkt; misschien kwam er een briljante idee naar hen toe onder de douche, dus nu moeten ze de rest van het verhaal uitwerken.
Net als eerst een schema maken, geeft het schrijven van je einde eerst je een startpunt door je een eindpunt te geven. Als je niet weet waar je heen gaat, hoe weet je dan hoe je er moet komen?
De formele, traditionele manier om iets te schrijven omvat pre-schrijven (brainstormen, schetsen, onderzoeken, karakterontwikkeling), schrijven, reviseren (kijken naar plot, dialoog, karakters, enz. meestal na feedback en aantekeningen), en polijsten (een technische passage om te controleren op format, grammatica, continuïteit en andere fouten die niet essentieel voor het verhaal zijn), in die volgorde. Om een schrijfproject te voltooien, kun je deze stappen eigenlijk niet overslaan, maar ze hoeven niet zo lineair plaats te vinden. Uiteindelijk moet elke schrijver hun benadering optimaliseren om door de stappen te komen op een manier die voor hen werkt.
"De manier waarop ik erin kom, is dat ik met een idee kom, laten we de grafische roman "Tuskers" als voorbeeld nemen," legt Marc uit. "Ik ken het basisidee. Je hebt een olifant, een babyolifant, die ziet hoe zijn familie wordt gestroopt, dus dat is het eerste startpunt. Ik weet dat ze naar een crèche worden gebracht, dus schrijf ik gewoon "crèche" op. Ze verhuizen naar een ander land omdat stropers achter hen aan zitten, dus dat is een ander punt. En ik weet ongeveer hoe het einde eruitziet, dus nu heb ik vijf punten op mijn routekaart die ik moet bereiken. Vanaf daar begin ik met onderzoek doen. Ik lees veel. En elke keer dat ik iets lees dat me intrigeert of interessant is, kopieer ik het en plak het ergens in die routekaart waar ik denk dat het zou passen. En zo, na het doen van mijn onderzoek, heb ik deze routekaart van al deze kleine feiten of cijfers of kleine verhaalideeën. En dan, als een draad, begin ik van punt naar punt naar punt te weven, om te proberen ze logisch te maken."
Marc herhaalt dit proces bij elk nieuw verhaalidee of schrijfopdracht omdat het voor hem werkt.
Maar, net als een dieet, is het enige proces dat voor jou zal werken het proces dat duurzaam is op de lange termijn. Wanneer je een effectief schrijfproces ontwikkelt, probeer dan eerst jezelf te interviewen over je schrijfvaardigheden:
Stel je proces zo in dat je deze op een manier kunt aanpakken die voor jou werkt. Probeer geen uitdagende delen van je verhalenproces aan het toeval over te laten - weet hoe je ze gaat doorlopen, en dat kan betekenen dat je de moeilijke dingen eerst aanpakt.
Overweeg je verhalenvertelproces zo in te richten dat alle "gemakkelijke" dingen aan het einde komen, zodat je je hersenkracht kunt reserveren voor de delen van het schrijfproces die het moeilijkst zijn.
Denk, naast proces, ook na over hoe je tijd en een omgeving creëert die bevorderlijk is voor het leveren van je beste werk.
Het leven is niet ideaal, dus geef jezelf ruimte in je schrijfproces voor omstandigheden buiten je controle. Hoe vaak kun je echt schrijven? Als je meestal niet om 5 uur 's ochtends opstaat, denk dan niet dat je magisch een ochtendmens zult worden die elke dag kan schrijven voordat de zon opkomt. Als je nog nooit een schrijfproject in minder dan een maand hebt afgerond, bouw dan geen kalender uit die je 21 dagen geeft om een script te schrijven. Wees eerlijk tegen jezelf over je mogelijkheden, tijd en doelen.
"Het is een zeer arbeidsintensief proces zoals ik het doe, maar ik moet het op die manier doen omdat ik heb gemerkt dat dit het beste voor me werkt," concludeerde Marc. "En dat ontdekte ik alleen door altijd maar te blijven schrijven."
Heb je genoten van deze blogpost? Delen is lief! We zouden het heel erg op prijs stellen als je het zou delen op je favoriete sociale platform.
Vertrouw op je creatieve proces.