In de SoCreate Member Spotlight van deze week is Harry Reite te zien, een in Parijs wonende scenarioschrijver die persoonlijke tegenslagen in creatief momentum transformeerde met zijn debuut, lange psychologische thriller.
Hij benaderde het verhaal met precisie en doel en behandelde het als een echt onderzoek. Het plot volgt een gereserveerde werknemer die door een manipulatieve baas tot het uiterste wordt geduwd, waardoor de weg wordt geëffend voor een berekende wraakactie die de grenzen van strategie en overleving op de proef stelt.
Met SoCreate visualiseerde hij zijn verhaal zoals hij het zich op het scherm voorstelde. Van het organiseren van scènes en settings tot het integreren van muziek en personagebeelden, het platform gaf hem de structuur en creatieve flexibiliteit die hij nodig had om zijn visie tot leven te brengen.
Nu kijkt hij uit naar de toekomst van het filmmaken en wil hij zijn project op het scherm zien. Harry's scenarioschrijftraject is inspirerend en we kunnen niet wachten tot jij zijn verhaal en creatieve inzichten hoort!
- Wat inspireerde je voor het eerst om met scenarioschrijven te beginnen, en hoe is je reis in de loop van de tijd geëvolueerd?
Ik begon mijn scenario te schrijven nadat ik een idee had met betrekking tot cryptocurrency, een onderwerp dat mij al enkele jaren interesseert. Wat mij er echt toe aanzette om te gaan schrijven, was een belangrijke persoonlijke gebeurtenis die een zeer negatieve emotie bij mij opriep. Ik zocht naar een manier om deze energie om te zetten in iets positiefs en constructiefs, en schrijven leek de voor de hand liggende keuze. Door dit verhaal op papier te zetten, kreeg ik inzicht in wat ik had meegemaakt.
- Aan welk project werk je momenteel? Wat boeit je er het meest aan?
Ik werk momenteel aan een speelfilm die ik zou classificeren als een psychologische thriller of film noir. Dit project boeit me omdat het me in staat stelt de machtsdynamiek, diepgaande menselijke conflicten en de fascinerende wereld van cryptocurrency te onderzoeken.
Wat mij vooral opwindt is al het onderzoek vooraf: om de misdaad geloofwaardig te maken en om het personage te laten overleven, moet ik alle tekortkomingen in het systeem identificeren. Het is een echte onderzoeksinspanning: ik doe onderzoek, ik bel, ik verdiep me in elk detail alsof ik degene ben die de overval plant. Het enige verschil is dat ik binnen de wet blijf door dit te doen door middel van fictie en schrijven.
Het gaat over een gewone, discrete werknemer die tot het uiterste wordt gedreven door een kwaadwillende superieur die hem in een professionele hel van vernedering en manipulatie stort. Maar achter zijn schijnbare volgzaamheid verbergt de hoofdpersoon een verborgen woede, een slapend beest dat ontwaakt als hij ontdekt dat zijn kwelgeest een fortuin in cryptocurrency bezit. In een wereld waar gedecentraliseerde financiën ieder individu in een loopkluis veranderen, bedenkt de hoofdpersoon een gedurfd en methodisch plan om dit fortuin te stelen en de man die zijn leven verwoestte te ruïneren. Het is niet alleen wraak; het is een psychologische en strategische strijd waarbij elke beweging moet worden berekend om hard toe te slaan, zonder een spoor achter te laten. Een verhaal waarin boosaardigheid, vernedering en menselijke tekortkomingen botsen met de koude intelligentie van een man die alles wil doen om de controle over zijn lot terug te krijgen.
- Heb je een favoriet verhaal dat je hebt geschreven, waarom?
Dit is mijn eerste lange fictiefilm.
- Heeft SoCreate de manier gevormd waarop u schrijft?
Ja, SoCreate heeft mijn schrijfstijl beïnvloed. Hierdoor kan ik vanaf het begin heel precies zijn, zonder over de elementen heen te gaan. Ik schrijf als een regisseur: ik verwerk sets, foto's, acteurs die ik ken of voor ogen heb (en ik weet welke muziek ik in bepaalde passages zou willen opnemen, die ik in NOTES kan toevoegen). Dit geeft me een bijna storyboard-visie van het project, heel dicht bij wat ik in gedachten heb op het scherm.
- Heb je specifieke routines, rituelen of gewoonten die je helpen creatief te blijven?
Ik maak regelmatig aantekeningen in een klein notitieboekje, zo weet ik zeker dat ik niets vergeet. Ongeacht het tijdstip van de dag, zodra er een idee in mij opkomt, noteer ik het meteen. Vaak leidt het ene idee tot het andere. Ik denk dat mijn brein 24/7 werkt. Ik blijf geïnspireerd omdat ik door de emoties heen ga terwijl ik mijn verhaal beleef.
- Hoe ziet uw typische schrijfproces eruit, van concept tot definitieve versie?
Ik schrijf thuis, altijd zittend aan de linkerkant van mijn bank. Mijn telefoon ligt op de linkerarmleuning en op het kleine tafeltje links staan een lamp en een stekkerdoos waar ik mijn telefoon en computeropladers op aansluit. Op het kussen rechts van mij, binnen handbereik, bewaar ik mijn notitieboekje, pen en bril. Er ligt ook altijd een klein dekentje achter me, op de rugleuning van de bank, en een fles water aan mijn voeten. Mijn MacBook ligt altijd op schoot.
Over het algemeen schrijf ik tussen de 3 en 4 uur, 's morgens of' s middags, nooit langer. Ik weet van tevoren wat ik ga schrijven en ik bekijk het scène voor scène. Aan het einde van elke sessie sla ik mijn werk op, exporteer het als PDF en sla het op in een speciale map op mijn computer. Ik neem altijd de tijd om opnieuw te lezen wat ik heb geschreven voordat ik de computer uitzet.
- Hoe ga je om met een writer’s block of momenten waarop inspiratie moeilijk te vinden is?
Als de writer's block toeslaat, werk ik op een kantoor buiten mijn huis. Gewoon in een speciale werkruimte zijn is vaak genoeg om de ideeën en inspiratie terug te brengen die ik nodig heb om verder te gaan met mijn verhaal.
- Wat was het meest uitdagende deel van je schrijfreis, en hoe heb je dit overwonnen?
Het moeilijkste moment was in december 2024 (het was erg koud in Parijs), tijdens werkzaamheden aan mijn appartement. Ik moest ter plaatse blijven om de deuren voor de arbeiders te openen en toezicht te houden op de bouwplaats. Het was luidruchtig, stoffig, het meubilair was bedekt met dekzeilen en het was koud: de kachels waren verwijderd om de muren opnieuw te schilderen en te schilderen. Ondanks deze zeer ongemakkelijke omstandigheden had ik mezelf een deadline gesteld en ik had zoveel ideeën in mijn hoofd dat ik absoluut moest opschrijven. Dus door in een klein hoekje op een stoel te gaan zitten, heb ik volgehouden. Met moed en vastberadenheid slaagde ik erin deze periode te overwinnen en verder te gaan met mijn werk.
- Wat vind je leuk aan SoCreate?
Wat ik leuk vind aan SoCreate is dat ik mijn scènes kan ontleden en ze gemakkelijk in de tijdlijn kan herschikken als ik van gedachten verander. Ik waardeer het ook dat ik mijn werk als PDF kan exporteren en mijn sets, foto's en karakters kan integreren. En de nieuwe functie waarmee je aan het einde door het verhaal kunt scrollen is erg interessant. Ik hoop dat het platform ooit zo ver zal gaan dat het een echt storyboard zal aanbieden. En het is vertaald in het Frans.
- Heeft u prijzen of onderscheidingen ontvangen voor uw schrijven?
Op een dag, als God het wil...
- Is er een mijlpaal in je carrière als scenarioschrijver waar je bijzonder trots op bent?
Ja, ik schrijf gewoon het woord "END" aan het einde van mijn scenario. En tegen zichzelf kunnen zeggen dat ik het heb gedaan.
- Wat is je uiteindelijke doel als scenarioschrijver?
Om het project te verwezenlijken en de film tot bloei te zien komen.
- Welk advies zou je geven aan andere scenarioschrijvers die verbinding willen maken met een platform of community als SoCreate?
Ik zou zeggen dat je je film moet visualiseren en deze via het platform moet laten zien. Hiervoor is het belangrijk om karakters in gedachten te hebben om ze te markeren, evenals foto's van de instellingen die je denkt te gebruiken. Dit geeft inhoud aan het project en maakt het levendiger.
- Wat is het beste schrijfadvies dat je ooit hebt gekregen en hoe heeft dit je werk gevormd?
Het beste schrijfadvies dat ik heb gekregen, is dat je voor elk verhaal eerst het begin en het einde moet kennen. Dat is het belangrijkste. Zodra je deze twee referentiepunten hebt, is het net als twee sneetjes brood: je hoeft alleen nog maar de vulling in het midden toe te voegen, die beetje bij beetje komt. Dat is precies wat ik deed. Ik begon vanaf het begin, ik kende het einde en ging stap voor stap vooruit. Elk idee leidde tot een ander, inspiratie kwam gaandeweg, en zo construeerde en voltooide ik mijn scenario.
En het is ook heel belangrijk om een deadline te stellen, omdat je anders voortdurend opnieuw gaat lezen en veranderingen wilt aanbrengen, omdat je perfectionistisch wordt. Het lukt je nooit om tegen jezelf te zeggen: "Dat is het, het is voorbij." Door voortdurend te herlezen ontdek je altijd fouten, typefouten of elementen die moeten worden aangepast. Het is een eindeloze cyclus die ook een bron van kwelling kan worden. Je zegt dan tegen jezelf: "Ik kan daar niet stoppen, er valt altijd wel iets te verbeteren." Door een deadline te stellen, kun je jezelf van dat alles bevrijden.
- Kun je iets vertellen over hoe je bent opgegroeid en waar je vandaan komt?
Ik ben geboren in Frankrijk, in het oosten, vlakbij de Luxemburgse grens, en ik ben van Italiaanse afkomst (vandaar de titel van mijn scenario, "DISPETTOSO", dat ik in het Italiaans schreef). Ik ben opgegroeid in een klein stadje aan deze grens. Ik leerde al heel vroeg lezen en ik heb altijd graag verhalen gelezen.
- Hoe heeft uw persoonlijke achtergrond of ervaring invloed gehad op het soort verhalen dat u vertelt?
Ik heb een achtbaanrit achter de rug, met ervaringen in veel sectoren, waardoor ik verschillende facetten van de werkende wereld heb kunnen ontdekken, inclusief de moeilijkste aspecten: hiërarchie, manipulatie en machtsmisbruik. Ik heb ook in filmproductie gewerkt, waardoor ik een kijkje kreeg in hoe een film wordt gemaakt, zowel technisch als financieel.
Ik heb het geluk gehad om met verschillende producenten samen te werken, en sommigen vertelden me dat veel scenarioschrijvers schrijven met budgettaire beperkingen in gedachten: ze groeperen bijvoorbeeld meerdere scènes in dezelfde straat om reizen te vermijden en de opnamedagen te optimaliseren.
Mijn levenservaringen hebben mij, net als die van mijn dierbaren, geconfronteerd met extreem menselijke situaties. Dit is wat mijn schrijven voedt. Wat ik niet leuk vind aan cinema is dat verhalen plausibiliteit, interne samenhang of een basis in de werkelijkheid missen.
Ik wilde iets geloofwaardigs maken, een beetje zoals een misdaadhandboek. Je kunt mij daarvoor bekritiseren, maar ik zeg liever dat ik de tekortkomingen in het systeem blootleg.
- Is er een vraag die ik niet heb gesteld en die je graag wilt bespreken?
Ik woon in Parijs. Ik werk al een aantal jaren in de filmsector, waar ik heb gewerkt in producties, in verschillende functies, in management, in technisch werk, aan korte fictiefilms, muziekvideo's, televisiecommercials, televisieseries en ook aan een paar speelfilms. Ik heb ook het vakgebied postproductie ontdekt. Vandaag wil ik een project verwezenlijken en daarvoor heb ik een script geschreven waarin regie-elementen zijn verwerkt. Ik heb dit script bewust zo gestructureerd dat het in de toekomst met kunstmatige-intelligentietools kan worden gebruikt, waardoor snelle budgettering en vrijwel onmiddellijke visuele weergave mogelijk worden. Ik koos acteurs met wie ik in het verleden had samengewerkt, waardoor ik hun stemmen en emoties kon gebruiken om mijn verhaal tot leven te brengen.
Bedankt, Harry Reite, dat je deze week de SoCreate Member Spotlight bent! We kunnen niet wachten om te zien waar jouw schrijfreis je naartoe brengt!
*Dit interview is vertaald uit het Frans.