Met één klik
Exporteer een perfect opgemaakt traditioneel script.
Hoewel scenario's niet veel dialoog hoeven te bevatten (of überhaupt dialoog), leunen de meeste scenarioschrijvers op dialoog om hun verhaal voort te stuwen. Dialoog omvat alle gesproken woorden of gesprekken tussen personages in je script. Het klinkt realistisch, maar als je iets dieper graaft, lijkt het waarschijnlijk niet precies op hoe we praten omdat, in een scenario, dialoog een geconcentreerd, snel doel moet hebben. Er is geen gebabbel in een scenario; in de beste scripts gaat de dialoog direct naar het punt.
Er zijn enkele eenvoudige regels voor het schrijven van sterke dialogen in je verhaal en enkele grote no-go's. Ik ontdekte dat een van de meest waardevolle gidsen voor het schrijven van dialogen beschrijft wat je NIET moet doen. De 7 Dodelijke Dialoogzonden, zoals uitgelegd door David Trottier in The Screenwriter’s Bible, komen tot de kern van de zaak: Verwijder overduidelijke expositie, schrijf niet te veel, overdrijf de emoties van het personage niet, zeg nee tegen dagelijkse beleefdheden, stop met het herhalen van informatie, laat ruimte voor subtekst en vermijd clichés.
Exporteer een perfect opgemaakt traditioneel script.
"Filmische dialoog moet knisperen, kraken en knallen," zegt Trottier.
Knisperen is de scherpte, kraken is de frisheid, en knallen is de subtekst. Scherpe dialoog is kort en bondig. Frisse dialoog is origineel.
"De subtekst knalt wanneer de tekst knispert en kraakt," vervolgde hij.
Zoals in, het is niet wat je zegt, maar hoe je het zegt.
Als je Trottier's Bible nog niet hebt, raad ik je ten zeerste aan om, indien mogelijk, een exemplaar te bemachtigen. Hij legt schrijflessen uit op een manier die bij mij aansloeg. Dus vandaag deel ik die 7 Dodelijke Dialoogzonden met jou in meer detail en geef ik je de bonus van voorbeelden. Iedereen houdt van een voorbeeld, toch?
Je personages zouden elkaar nooit iets moeten vertellen dat ze al weten of dat het publiek al weet. Zorg ervoor dat je personages met elkaar praten, niet met de kijker, om overduidelijke expositie uit je verhaal te houden. Het publiek hoeft niet alles in één keer te weten. Dit wordt vaak "bij-de-hand" dialoog genoemd. Het treedt op wanneer een personage precies zegt wat ze denken of precies wat het publiek moet weten om het verhaal verder te laten gaan zonder enige subtiliteit. Het is de zin die zegt: "Oh nee! Daar is hij!" terwijl we hem daar echt zien. Onthoud wat je publiek bekijkt, want het hoeft waarschijnlijk niet gezegd te worden als ze het kunnen zien.
Het spijt me echt te horen dat je vriend gisteravond is overleden, Jerry.
Ik ben echt verdrietig. Hij kwam om bij een bizar auto-ongeluk.
Beide van deze zinnen kunnen beter getoond dan verteld worden. Misschien geeft Sarah Jerry een knuffel van opzij en zegt: "hou vol," terwijl Jerry naar een crucifix in de kerk staart en over de kortheid van het leven nadenkt. Oké, dit wordt somber. Laten we doorgaan. Je begrijpt het punt!
Gebruik niet meer woorden dan nodig om iets te zeggen. Het vertraagt je script en uiteindelijk ook je acteurs. Het verveelt je publiek ook dood. Je wilt nooit dat een kijker in zijn hoofd zegt: "schiet op, nu alstublieft." Vandaag nog, junior! Specifiek waarschuwt Trottier om vraag-en-antwoord-sessies, politie ondervragingen en redevoeringen te vermijden. Laat personages met elkaar interageren en onderbreken, vergelijkbaar met een normaal gesprek. Beperk langere gedeelten van dialoog tot één idee. Let ook op overtollig schrijven in je scène- en actiebeschrijvingen.
Wanneer zij de kamer binnenkomt, verdwijnt iedereen. Ik ben geobsedeerd door haar.
Hé Bart! We weten dat je geobsedeerd bent door haar vanaf je eerste zin - geen behoefte aan de overtolligheid in de tweede.
Als je overdreven interpunctie toevoegt aan de dialoog van je personages of haakjes om (schreeuwen), (fluisteren) en dergelijke aan te geven, is dat een vrij duidelijk teken dat je personages te lijden hebben onder een gebrek aan context, motivatie of helderheid. Als je personages zo sterk zijn als ze zouden moeten zijn, is er geen twijfel over de toon van hun dialoog - je lezer zou al moeten weten hoe ze een regel gaan uitspreken. Minder is meer.
(snikken)
O-M-G. Hoe kun je dit me aandoen?!
(ogen rollen)
Je bent zo dramatisch.
Aangezien Kelly een zeer dramatische, over-emotionele sorority-zuster is en Sybil de moederlijke van de vriendengroep (wat we eerder leerden in hun hypothetische karakterbeschrijvingen), is geen enkel commentaar tussen haakjes nodig. Het uitroepteken is waarschijnlijk ook overbodig omdat we al weten hoe Kelly een dramatische vraag zou stellen.
Get into and out of a scene as fast as possible. Have you ever seen a great movie scene that starts with, “Hey, how are you today, Sally? I’m great, Bill, thank you for asking. And your kids – how are they?” Name one; I’ll wait. … … …
Introductions, small talk, and chit-chat are as dull in a screenplay as they are in real life.
Hey, do you remember me? I’m Roy from accounting.
Oh, hey Roy. I do remember. How’s that cute dog of yours?
You remembered! He is doing well. And your cat?
I’ll stop there because I can’t take anymore!
If the audience already learned something in a previous scene, there’s rarely a need to repeat it through dialogue in a later scene. Take this example of action description in one scene, followed by dialogue in the next.
Steve struggles to gain control of his frozen fingers, nearly misses the detonation button, and clips the line to dismantle the bomb.
Well, Steve, you did it. You dismantled the bomb.
This one is pretty self-explanatory.
Let your characters imply what they mean by leaving room for subtext, which is said through the situation, body language, attitude, metaphor, and double entendre. The subtext is what is left UNSAID.
My shirt is ruined!
A little Tide and hot water should do the trick.
Lamarr throws his ruined shirt into the basket of dirty laundry. Betty, peeved, looks up from scrubbing the floor nearby.
Oké, ik denk dat ik daar wel voor zal zorgen.
Betty zegt dat ze de vlek op het shirt zal behandelen, zelfs nadat ze Lamarr heeft uitgelegd hoe het moet, maar wat ze hier eigenlijk zegt, is dat ze het gevoel heeft dat ze de enige is die klusjes in huis doet. Dat is subtekst.
Om dit te illustreren, hier is een lijst van clichézinnen en dialogen afgeleid van andere films die NIEMAND in je scenario wil horen. Als je een goede reden hebt, doe het dan, maar zeg niet dat ik je niet heb gewaarschuwd.
We zijn niet meer in Kansas.
Er is geen plek zoals thuis.
Laat me het geld zien.
Ik ben de koning van de wereld!
We kunnen dit op de makkelijke manier doen of op de moeilijke manier.
Ik kom terug.
Hasta la vista, baby.
Geschud, niet geroerd.
Ik kijk naar jou, kind.
Je hebt een grotere boot nodig.
Als je het bouwt, komen ze.
Blijf gewoon zwemmen.
Heb je het tegen mij?
Alsof!
Ik neem wat zij heeft.
Niemand zet Baby in een hoekje.
Kom er bovenop!
Houston, we hebben een probleem.
Je kunt de waarheid niet aan.
Je had me bij hallo.
Je maakt me gek, kleintjes!
Je kunt maar beter rennen!
Het gaat ontploffen!
We krijgen bezoek.
Ze zitten achter me, nietwaar?
Sterf niet bij me weg,
Ga daar weg!
Is dat alles wat je hebt?
Je komt hier nooit mee weg! – Let maar op.
Hoe moeilijk kan het zijn?
Ik ben er klaar voor.
Ik ben net begonnen.
Niet op mijn wacht!
Wacht! Ik kan het uitleggen.
Natuurlijk is de bovenstaande lijst niet uitputtend. Als je dialoog klinkt alsof je het eerder hebt gehoord, heb je dat waarschijnlijk ook. Schrijf het in je eigen woorden! Originaliteit is nu zo hot (zie je wat ik daar deed).
Dus, ben jij een dialoog-zondaar of een heilige? We kunnen altijd verbeteren, dus ik hoop dat je je scenario door deze 7 Dodelijke Dialoog-zonden zult halen om te zien waar je kunt verbeteren, knippen en verminderen. Als je meer hulp wilt met het schrijven van dialoog die zingt, ga dan naar de Top 5 Tips voor het Schrijven van Dialoog in een Scenario van scenarioschrijver Victoria Lucia. Blijf oefenen, en je zult Aaron Sorkin binnen de kortste keren trots maken 😊
Het is niet wat ik zei, maar hoe ik het zei.